Deniz YazılarıKöşe YazılarıTalip Özcengiz

Mavistanlar Ağlamaz

Kaydım mavi kağıdım mavistanlı
Ölsem bile düşmem nüfustan
Gönül vermişim bir kere maviye
Dualar maviden ekmeğim maviden
Ruhum geçmiş denizin tenine
Boynuma sarılmış bütün mavi dedeler
Köpük olmuş her denizciyle el ele
Yol tarif eder bütün fenerler
Evden uzakta ancak yüreğimdeki huzur
Yaşatır beni yudum yudum
Azman dalgalar beyaz köpükler
Onlar evdeki yaramaz çocuklar
Takvim yapraklarının önü deniz
Arkası biriktirdiğim hasretler
Bakmaya kıyamam resmine gerek yok
Uzaklaştıkça yakına gelir hayalin
Ne zaman çıksam rüzgarda güverteye
Üşüşür dudağıma öpüşmeler
Cebimde sıkı sıkı tuttuğum bir kalem
Avutup oyalar elimde bir buruşuk kağıt
En ağır yüktür emanet yürekler
Kulaklarımda memleket sesleri
Kapalıyken bile gözlerim
Görmem lazım nereye gidiyor gemim
Mavistanlılar ağlamaz sakın
Aldırma sen bir iki damla gözyaşıma
Dökülür kendiliğinden yanaklarımdan
Yakmasın diye kirpiklerimdeki tuz taneleri
+

 

Talip ÖZCENGİZ
Y.D.O Güverte 1982 / Amatör Yazar – Şair
Uzak Yol Kaptanı

talocukos@hotmail.com

 

İlgili Makaleler

Başa dön tuşu
Kapalı
Kapalı